من اصلاً بلد نیستم وبلاگ بنویسم......اینجا فقط مینویسم چون خالی میشم......چون علی آدرسمو تو وبلاگ آرین گذاشته میدونم خیلی ها شاید اینجا رو بخونن ....... پس میخواستم بگم : کسایی که اینجا رو میخونن بدونن که اینجا فقط مال دل خودمه ....اگه بد مینویسم.....! ببخشید.

راستش نمیدونم چرا .. ولی احساس میکنم حرفایی که توی بلاگستان زده میشه رو آرین میبینه ... واسه همین دلم میخواد هر روز بیام اینجا و بهش بگم که خیلی دوستش دارم..... بگم بر خلاف حرف دیگران که میگن انسان غمهاشو فراموش میکنه ..... من تمام سعی خودمو میکنم که این خصوصیت رو در مورد اون تو خودم از بین ببرم.....البته سعی نمیخواد چون هر چی میگذره سخت تر میشه ..... دلم بیشتر براش تنگ میشه .... و بیشتر احساس میکنم که خیلی بیشتر از اون چیزی که فکر میکردم دوستش دارم... ممکنه توی ظاهر سعی کنم که رفتارمو جوری نشون بدم که یعنی میتونم فراموشش کنم ولی........... الآن دقیقاً اندازه روزهایی که پیشمون نیست شبها نمیخوابم .... شبهای اول با قرص میخوابیدم که بیاد تو خوابم ولی وقتی دیدم نمیاد دیگه نمیخورم ....تا صبح یا تا هر وقت که خوابم نبره باهاش حرف میزنم ......امشب میخوام بهش بگم دعا کنه واسه باباش که بتونه گریه کنه .... واسه مامانش که بتونه کمتر غصه بخوره ..... و واسه من که بتونم دوریشو تحمل کنم.... بقیه رو نمیدونم چی میخوان ولی واسه همه اونایی که خیلی دوستش دارن دعا کنه ......... و بدونه که تا آخر عمرم همیشه خیلی دوستش دارم